- əsir
- is. <ər.>1. Müharibədə ələ keçirilən düşmən əsgəri, zabiti və s. Hərbi əsir. Əsir düşmək. Əsir olmaq. Əsir tutmaq. Əsirlərin azad edilməsi. Hərbi əsirlər vətənlərinə döndülər. – <Səlim bəy:> Bax, yenə əlimdə əsirsən, əsir; Duyuram, qorxudan ürəyin əsir. S. Rüst..2. Kölə, qul, məhkum. Dedim: – Ey gül, niyə etdin məni zülfündə əsir? Dedi: – Divanə olan şəxsə gərəkdir zəncir. S. Ə. Ş.. Özünü insan əlində əsir görən kəklik qurtul- maq üçün . . əllərimizi dimdikləyirdi. A. Ş.. Ey dilsiz gözlərin qara röyası; Ardınca qarğadı qullar, əsirlər. S. V..3. məc. Dustaq, azadlıqdan, sərbəstlikdən məhrum edilmiş. Əsir olmaq – 1) azadlıqdan məhrum olmaq; 2) tamamilə tabe olmaq. Qız qayın-qudanın, qayınatanın, baldızın, qayınananın hökmünə əsir olar, onların dedi-qodusuna düşərdi. H. S..4. məc. Vurğun, məftun, mübtəla. Eşq əsiri. Gözəllik əsiri. – Görməmişəm belə zülfü dəhəntək; Yüz min əsiri var, əlbəttə, mən tək. Aşıq Məhəmməd. Bir ahu baxışlı gözələ çoxdan əsirəm; Ahimlə şikar olsan, mən neyləyə billəm. Ə. V.. . . . əsiri olmaq – . . . vurğunu olmaq, . . . düşkünü olmaq, . . . mübtəla olmaq. <Bəhram:> Belə də insaf olar ki, biçarə Saranın illərlə divam edən məhəbbətin sındırıb da, əhdimi buraxıb da, bir başqasına əsir oldum? C. C..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.